ลายเซ็นนักเขียน : ชาติ กอบจิตติ

เมื่อซักประมาณ ๒๐ ปีที่แล้ว ร้านนายอินทร์ สาขาท่าพระจันทร์ จัดกิจกรรมทุกช่วงบ่ายของวันศุกร์สุดท้ายของเดือน ด้วยการเชิญนักเขียนมาสนทนาที่บริเวณชั้นสองของร้านแล้วเปิดให้นักอ่านหรือผู้สนใจเข้าฟังได้ฟรี

กิจกรรมนี้จัดอยู่นานแค่ไหนผมจำไม่ได้แล้ว แต่จำได้แม่นว่าไปร่วมฟังอยู่สองครั้ง คือ ตอนที่คุณวาณิช จรุงกิจอนันต์ และคุณชาติ กอบจิตติ มา

ที่ไปฟังพี่ชาติวันนั้นนอกจากจะด้วยชอบงานของพี่เค้าแล้ว (พันธุ์หมาบ้านี่คนที่อ่านแล้วไม่โดนคงมีน้อยนะ) ยังอยากไปเจอและไปฟังตัวเป็น ๆ ของนักเขียนที่ได้ยินกิตติศัพท์ร่ำลือมานานว่าเป็นคนขี้อำ ซึ่งสิ่งที่ได้ยินวันนั้นไม่ผิดไปจากที่ได้ยินมาเลย

สิ่งสำคัญที่เก็บมาจากการไปฟังพี่ชาติวันนั้นและยังจำได้มาถึงวันนี้มีสองเรื่อง เรื่องแรก พี่ชาติให้คำแนะนำกับคนเขียน (หรืออยากเขียน) หนังสือว่า เวลาอ่านหนังสือแกจะอ่านสองรอบ รอบแรกเป็นการอ่านเรื่องราวของหนังสือ แบบที่คนอ่านหนังสือตามปกติ เมื่ออ่านรอบแรกจบแล้วก็กลับมาอ่านรอบสอง แต่รอบนี้ไม่ใช่การอ่านเอาเรื่อง (เพราะรู้เรื่องจากรอบแรกไปแล้ว) แต่เป็นการอ่านเพื่อศึกษาว่า คนเขียนเล่าเรื่องอย่างไร ทำไมตรงนั้นถึงเล่าแบบนั้น หรือสถานการณ์ที่เกิดตรงนี้มันมีการปูเรื่องมาก่อนจากตรงนั้น ฯลฯ เป็นการอ่านเพื่อศึกษา ซึ่งจะช่วยให้เราพัฒนาตัวเองได้

เรื่องที่สอง พี่ชาติบอกว่า คนเป็น (หรืออยากเป็น) นักเขียน ต้องฝึกเขียนอยู่เสมอ และการฝึกนี้ไม่จำเป็นต้องนั่งเขียนออกมาจริง ๆ ก็ได้ สามารถฝึกเขียนในใจได้ ยกตัวอย่างเวลานั่งรถไปไหนมาไหนก็อย่ามัวแต่นั่งเหม่อฝันหวานอะไรอย่างเดียว (ถ้าเป็นสมัยนี้พี่ชาติคงบอกว่า อย่ามัวแต่นั่งก้มหน้าเล่นโทรศัพท์นะพวกมึง) ให้ลองสังเกตสถานที่หรือเหตุการณ์อะไรที่ผ่านตาแล้วลองคิดว่า ถ้าจะต้องเขียนบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือจะเล่ายังไง

พี่ชาติบอกว่า แกใช้วิธีนี้ในการฝึกและเขียนหนังสือของตัวเอง เวลาเขียนหนังสือแกจะคิดจนเสร็จเรียบร้อยอยู่ในหัวแล้วว่าเหตุการณ์จะเป็นยังไง จะเล่ายังไง คิดจนจบแล้วถึงค่อยลงมือเขียนออกมา ตรงนี้แกบอกว่า การคิดเอาไว้แบบนี้มันทำให้พลังมันอัดอยู่ในตัว พอนั่งเขียนจริงก็จะเป็นเหมือนการปล่อยพลังในตัวออกมาทีเดียวแล้วเรื่องจะได้มีพลัง แต่ถ้านั่งเขียนไปเรื่อย ๆ มันจะไม่ค่อยมีพลังเท่าไหร่

หลังจากสนทนาและตอบคำถามแฟน ๆ ที่มานั่งฟังกันเรียบร้อย (วันนั้นพี่ชาติคงจะไปไหนต่อ เพราะยังไม่กินเหล้า 5555) ก็เปิดให้ขอลายเซ็นกันได้ ถึงช่วงนี้เราก็ ชิบหาย อยากได้ลายเซ็นพี่ชาติ (ไม่เคยขอลายเซ็นใครมาก่อนเลย) แต่ไม่ได้เอาหนังสือติดมาด้วย เอาไงดีวะ เดินลงไปชั้นล่างที่วางหนังสือพี่ชาติอยู่ เลือกมาเล่มนึงซึ่งก็คือ เรื่องธรรมดา ตามภาพด้านบน แล้วเดินถือกลับขึ้นไปให้พี่ชาติเซ็น เป็นการขอลายเซ็นคนดังครั้งแรกในชีวิต

นี่เป็นลายเซ็นพี่ชาติเมื่อประมาณ ๒๐ ปีที่แล้ว

ตัดฉับมาปีนี้ ผมมีโอกาสได้ลายเซ็นพี่ชาติอีกครั้ง ในหนังสือเล่มใหม่ล่าสุด facebook : โลกอันซ้อนกันอยู่ อันเนื่องมาจากที่พี่ชาติมีโปรเจ็กต์เปิด facebook เพื่อจะทำหนังสือ โดยเล่าเรื่องราวสารพัด (อ่านรายละเอียดได้ที่นี่) แล้วผมเข้าไปคอมเม้นต์ในบางประเด็น แล้วเกิดได้รับคัดเลือกให้เข้าไปอยู่ในหนังสือเล่มนี้ด้วย พี่ชาติก็เลยมอบหนังสือเล่มนี้ให้พร้อมด้วยลายเซ็น (ไม่ได้มีผมคนเดียวนะ มีคนอื่นด้วย) อย่างที่เห็นนั่นล่ะฮะ

ผลงานล่าสุดของพี่ชาติ

หมายเหตุ : ๒๐ ปีผ่านไป ลายเซ็นพี่ชาติก็เปลี่ยนไป หวังว่าคงไม่ใช่เพราะไปดูหมอมานะพี่นะ 5555 (ขออนุญาตแซวนิดนึงนะครับพี่)